روش‌های جمع‌آوری نمونه برای تشخیص کرونا ویروس

وش‌های جمع‌آوری نمونه برای تشخیص کرونا ویروس

به منظور انجام آزمایش‌های تشخیص کرونا ویروس، مرکز کنترل و پیشگیری از بیماری‌ها توصیه می‌کند تا جمع‌آوری نمونه از هر ۲ دستگاه تنفسی فوقانی (نازوفارنکس، دهان و حلق) و دستگاه تنفس تحتانی (در صورت امکان خلط) صورت گیرد. از آنجایی که مطابق با بررسی‌های صورت گرفته ویروس کرونای جدید بر روی دستگاه تنفسی تاثیر می‌گذارد، نیازی به جمع‌آوری نمونه‌ی ادرار نیست.

برای جمع‌آوری نمونه از فرد مشکوک به ابتلا، روش‌های مختلفی وجود دارد که در ادامه ذکر شده‌اند. حتماً توجه داشته باشید که نحوه‌ی نمونه‌گیری در کاهش احتمال بروز خطا در نتایج بسیار موثر است. به طور مثال چنانچه هنگام نمونه‌گیری، سواب مورد استفاده تنها با سطح زبان بیمار تماس داشته باشد، نتیجه‌ی تست تشخیص کرونا ویروس به احتمال زیاد کاذب منفی خواهد بود. در نتیجه نیاز است تا نمونه از قسمت‌های عمیق‌تری برداشته شود.

روش‌های صحیح جمع‌آوری نمونه برای تشخیص کرونا به‌صورت زیر است:

    تست سوآب (swab): با استفاده از یک سواب مخصوص، از بینی و یا گلوی شخص نمونه‌برداری می‌شود.
    آسپیرات بینی: یک محلول نمکی به داخل بینی تزریق شده و سپس نمونه به آرامی توسط ساکشن جمع آوری می‌شود.
    آسپیرات نای: یک لوله‌ی نازک به نام برونکوسکوپ وارد دهان می‌شود تا به وسیله‌ی آن از ریه نمونه‌برداری شود.
    تست خلط: در این آزمایش از شخص خواسته م
    آزمایش خون: به منظور انجام تست تشخیص کرونا ویروس، نمونه‌گیری از دستگاه تنفسی بهترین روش است. اما گاهی نیز به همراه نمونه‌‌ی خلط و سایر ترشحات فرد، آزمایش خون نیز انجام شده و به همراه سایر نمونه‌ها به آزمایشگاه مرجع ارسال می‌شود.

نکته‌ی حائز اهمیت این است که در زمان نمونه‌گیری، پرسنل بخش بهداشت و درمان باید اقدامات ایمنی را رعایت نماید و هنگام گرفتن نمونه از شخص مشکوک حتماً از تجهیزات حفاظت شخصی ([۵]PPE) مانند لباس آستین بلند، دستکش، عینک محافظ/ سپر (شیلد) صورت و ماسک استفاده نمایند.
همچنین استفاده از ظروف نمونه‌گیری مناسب در هنگام جمع‌آوری نمونه از فرد مشکوک بسیار اهمیت دارد. این مسئله از ۲ جهت حائز اهمیت است:

    جلوگیری از آلوده شدن فرد: همانطور که گفته شد میزان انتقال ویروس کرونای جدید بسیار بالا است و تماس با نمونه‌ی گرفته شده از فرد مشکوک ممکن است به سرعت باعث مبتلا شدن پرسنل مراکز بهداشتی به این ویروس شود و سلامت آن‌ها را به خطر بیندازد.
    جلوگیری از آلوده شدن نمونه: یکی دیگر از مواردی که بر اهمیت ظروف و تجهیزات نمونه‌گیری مناسب می‌افزاید، جلوگیری از آلوده شدن نمونه است. چنانچه نمونه در مراحل نمونه‌گیری آلوده شود، نتایج آزمایش تشخیص کرونا ویروس اشتباه خواهند بود و این مسئله ممکن است عواقب خطرناکی را به دنبال داشته باشد و سبب گسترش بیشتر بیماری شود.

همچنین استفاده از ظروف مناسب نمونه‌گیری نیز بسیار اهمیت دارد. زیرا تماس با این نمونه‌ها به سرعت سبب مبتلا شدن پرسنل به کرونا ویروس خواهد شد. استفاده از ظروف مناسب نمونه‌گیری.

نحوه‌ی انتقال نمونه به آزمایشگاه

پس از جمع‌آوری نمونه لازم است تا آن‌را به آزمایشگاه‌هایی انتقال داد که دارای امکان استفاده از کیت‌های تشخیص کرونا ویروس جدید هستند. با توجه به گزارش ارائه شده از انستیتو پاستور ایران، در حال حاضر (۲۲ اسفند ۹۸) در سراسر کشور ۲۲ مرکز آزمایشگاهی وجود دارند که می‌توانند آزمایش تشخیص ویروس کرونای جدید را انجام دهند.

یکی از نکاتی مهمی که در رابطه با نگهداری نمونه‌ها مطرح است، آن است که نمونه‌های جمع‌آوری شده باید در دمای ۲ الی ۸ درجه‌ی سانتی‌گراد نگهداری شوند. این نمونه را می‌توان تنها به مدت ۷۲ ساعت نگهداری کرد. چنانچه در پروسه‌ی انتقال نمونه به آزمایشگاه تاخیری پیش آمد، لازم است تا نمونه را در دمای ۷۰- درجه نگه‌داشت. تاخیر بیش از اندازه در انتقال نمونه باعث تخریب ویروس و توالی ژنتیکی آن شده و در صورت انجام آزمایش، نتایج تشخیص کرونا ویروس اشتباه خواهند بود.

باید توجه داشت که جهت انتقال نمونه لازم است تا هر ظرف نمونه دارای برچسبی باشد که حاوی اطلاعات زیر است:

    شناسه بیمار (مثلاً شماره سوابق پزشکی)
    شناسه نمونه
    نوع نمونه (مثلاً خلط)
    تاریخ جمع‌آوری نمونه

بر اساس گزارش مرکز کنترل و پیشگیری از بیماری‌ها، نمونه‌ها باید مطابق با نسخه فعلی انجمن بین المللی حمل و نقل هوایی (IATA) بسته‌بندی شده و انتقال یابند. بر اساس این قوانین، انتقال نمونه باید با استفاده ۳ محفظه انجام شود.

محفظه‌ی ۱: این محفظه معمولاً یک ظرف درب‌دار غیرقابل نفوذ و ضدنشت است که نمونه‌ی گرفته شده درون آن قرار می‌گیرد. اطراف این محفظه باید به طور کامل توسط یک لایه‌ی جاذب پوشانده شود تا در صورت شکستن محفظه، نمونه را جذب کند. معمولاً از لوله‌های آزمایش به عنوان محفظه‌ی اول استفاده می‌شود.

محفظه‌ی ۲: این محفظه برای نگهداری محفظه‌ی اول مورد استفاده قرار می‌گیرد و معمولاً مشخصات نمونه بر روی آن درج می‌شود. لازم به ذکر است که محفظه‌ی دوم نیز باید کاملاً ضدنشت و ضدنفوذ مایعات باشد.
محفظه‌ی ۳: محفظه‌ی دوم درون یک محفظه‌ی مقاوم به ضربه قرار می‌گیرد که در برابر شرایط محیطی نامساعد ( مانند رطوبت، دمای بالا و …) نیز مقاوم است. در مورد نمونه‌هایی که نیاز است در دمای پایین نگهداری شوند می‌توان از کول باکس (Cool Box) به عنوان محفظه‌ی سوم استفاده نمود.

جمع آوری از سایت PIP
مجله اینترنتی آزمایشگاه آمثبت