با مصرف بروکلی از سرطان دور بمانید
به نظر می‌آید رژیم‌های غذایی غنی از نظر سبزیجات خانواده چلیپاییان با کمتر شدن خطر انواع خاصی از سرطان مرتبط باشند. در یک مطالعه مبتنی بر جمعیت (Population Based Study) مشخص شد در افرادی که از رژیم‌های غذایی غنی از نظر لوتیین استفاده می‌کنند (لوتیین ماده شیمیایی شبه ویتامین A است که از سبزیجاتی مانند بروکلی، اسفناج، و کاهو به‌دست می‌آید)، موارد بروز سرطان روده بزرگ کمتر است. مطالعه‌ای مشابه حاکی از آن بود که به نظر می‌آید خطر سرطان مثانه در افرادی کمتر باشد که سبزیجات خانواده چلیپاییان مصرف می‌کنند، اما در مطالعه مشابه‌ای که در مورد افراد سیگاری به عمل آمد چنین فایده‌ای مشاهده نشد. مطالعات اخیر حاکی از آن است که شاید تأثیر بروکلی، و سبزیجات مرتبط به آنکه به خانواده چلیپاییان تعلق دارند، بر خطر سرطان تا حدی به واریاسیون (تغییرات) موروثی در آنزیم‌های متابولیکی خاص بستگی داشته باشد. به‌عنوان مثال، هنگامی‌که افراد دارای انواع خاصی از آنزیم گلوتاتیون S- ترانسفراز از رژیم‌غذایی غنی از نظر سبزیجات خانواده چلیپاییان استفاده می‌کنند، خطر سرطان ریه در آنها کاهش می‌یابد. برای روشن کردن این نتایج باید آزمایشات بالینی تصادفی سازی شده صورت گیرد.
مطالعات آزمایشگاهی و حیوانی حاکی از آن است که امکان دارد موادی خاص که در بروکلی وجود دارند دارای ویژگی‌های ضدسرطانی باشند. در این نوع مطالعات، اثرات مفید احتمالی را عنوان می‌کنند، اما دلیلی ارائه نمی‌دهند که بتوان در انسان چنین تأثیراتی را به‌دست آورد. مطالعات بیشتری باید صورت گیرد تا مشخص شود که آیا امکان دارد ویژگی‌های احتمالی ضدسرطانی موجود در انسان هم مفید واقع شود. برخی از مطالعات حاکی از آن بوده است که شاید سولفورافان، ماده‌ای که در جوانه‌های بروکلی در غلظت‌های بسیار بالاتر از گیاه بالغ بروکلی وجود دارد، یک عامل قوی در پیشگیری از سرطان باشد. برخی از محققان عنوان کرده‌اند که شاید خوردن مقادیر اندکی از جوانه بروکلی به اندازه مصرف مقادیر بسیار بیشتری از گیاه بالغ بروکلی در کاهش دادن خطر سرطان مؤثر باشد. ما از هیچ آزمایشات بالینی که برای تأیید این ادعا صورت گرفته باشد مطلع نیستیم.
تصور می‌شود سولفورافان بدن را تحریک می‌کند سطوح بالاتری از آنزیم‌هایی را تولید کند که از بدن در برابر مواد شیمیایی سرطان‌زا محافظت می‌کنند. در یکی از مطالعات به عمل آمده مشخص شد در حیوانات آزمایشگاهی که به آنها سولفورافان می‌دادند تکامل تومور پستان به میزان قابل ملاحظه‌ای کاهش می‌یابد. در دیگر مطالعات آزمایشگاهی مشخص شده است که امکان دارد سولفورافان به حفاظت از بدن در برابر سرطان‌های پروستات، روده بزرگ، لوزالمعده، و دیگر انواع سرطان کمک کند. برخی از مطالعات حاکی از آن هم بوده‌اند که شاید این ماده به درمان بعضی از انواع سرطان کمک کند. برای تأیید این یافته‌ها، باید تحقیقات بیشتری برروی حیوانات و انسان صورت گیرد.
به نظر می‌آید ماده دیگری در بروکلی وجود دارد، یعنی ایندول – 3 – کاربینول (I3C)، که سطح استروژن را تغییر می‌دهد و همچنین امکان دارد سطح آنزیم‌های محافظت کننده در بدن را بالا ببرد. در چند مطالعه در مورد سلول‌های سرطانی که در آزمایشگاه در داخل دیش یا فلاسک رشد می‌کردند مشخص شد که امکان دارد این ماده رشد سلول‌های سرطان پستان و سرطان پروستات و سرطان‌های دیگر را کند یا متوقف سازد. در تعدادی از آزمایشات اولیه در حیوانات هم نتایج مشابه‌ای به‌دست آمده است. در مطالعات محدودی که روی انسان انجام شده است مشخص شده که شاید این ماده از تکامل توده‌های (Growths) پیش سرطانی در گردن رحم، و همچنین از رشد توده‌هایی موسوم به پاپیلوم در گلو، پیشگیری کند. در اینجا هم، مطالعات گسترده‌تری باید صورت گیرد تا فوائد احتمالی I3C بر ضدسرطان مشخص شود.
دانشمندان هشدار می‌دهند که گرچه به نظر می‌آید بروکلی به‌عنوان یک ماده غذایی عالی برای پیشگیری سرطان نوید بخش باشد، نمی‌توان تنها نتایج این گونه مطالعات را در نظر گرفت. اثرات ضدسرطانی هیچ ماده غذایی واحدی را نمی‌توان بدون در نظر گرفتن آن به‌عنوان بخشی از مجموعه غذایی بزرگتر درک نمود. به‌عنوان مثال، هنوز مشخص نیست که آیا مواد شیمیایی گیاهی موجود در بروکلی به خودی خود فوائدی دارند یا اینکه این ویتامین C، بتا کاروتن، فولات، و دیگر ترکیبات هستند که، با عمل کردن با هم و در مقادیر مناسب، احتمالاً از افراد در برابر سرطان محافظت می‌کنند.
رژیم‌غذایی متوازنی که شامل 5 وعده (پرس) میوه و سبزی در روز و همراه با غذاهایی از منابع متنوع گیاهی مانند میوه‌های آجیلی، دانه‌ها، غلات سبوس نگرفته، و لوبیا است، احتمالاً برای سلامتی انسان مفیدتر از خوردن مقدار زیادی از یک نوع غذا می‌باشد.