پیشگیری از سرطان پوست
چون اکثر موارد سرطان پوست در اثر قرار گرفتن در معرض نور آفتاب ایجاد می‌شود، بهترین راه پیشگیری سرطان پوست محدود نمودن مدت زمان قرار گرفتن در معرض نور خورشید می‌باشد.
باید هر روز از کرم یا لوسیون ضدآفتابی استفاده نمود که دارای طیفی گسترده است و فاکتور محافظتی آفتاب (SPF یا Sun Protection Factor) آن 15 یا بیش‌تر می‌باشد.
در نزدیکی آب، برف، و شن باید بیش‌تر احتیاط نمود زیرا آنها اشعه‌های مضر خورشید را باز می‌تابانند، که امکان دارد این امر احتمال آفتاب سوختگی را افزایش دهد.
بین ساعات 10 صبح و 4 بعد ازظهر باید مدت قرار گرفتن در معرض نور آفتاب را محدود نمود، زیرا در این ساعات اشعه‌های خورشید از هر زمان دیگری در روز شدیدتراست. باید از قانون سایه پیروی کرد، به این صورت که اگر سایه شخص از قدش کوتاه‌تر باشد ، اشعه‌های آفتاب در شدیدترین حالت خود می‌باشند و باید سایه‌ای پیدا نمود و در زیر آن قرار گرفت.
باید با پوشیدن پیراهن آستین بلند، شلوار بلند، و بر سر گذاشتن کلاهی که بر صورت و گردن و گوش‌ها سایه می‌اندازد، از پوست محافظت نمود. لباس تیره رنگی که ریز بافت باشد، در مقایسه با لباس سفید رنگ یا درشت بافت، از رسیدن مقدار بیش‌تری از نور آفتاب به پوست بدن جلوگیری می‌کند. برای محافظت بیش‌تر از پوست بدن، باید لباس‌هایی پیدا کرد که با پارچه‌های مخصوص محافظت‌کننده در برابر نور آفتاب ساخته شده‌اند.
باید از عینک‌های آفتابی که میزان جذب UV آنها 99 تا 100 درصد است استفاده نمود تا از چشمان و پوست دور و بر آنها محافظت بهینه به عمل آید.
باید به شاخص UV توجه نمود، که در اغلب موارد در گزارش وضع آب و هوا اعلام می‌شود. این شاخص سنجشی نسبی از میزان آسیبی است که در هر روز خاص در صورت قرار گرفتن در معرض نور خورشید به مردم وارد می‌شود. این شاخص در مقیاس از 1 تا +11 قرار می‌گیرد. اگر شاخص 11 یا بیش‌تر باشد، مردم باید، در صورت امکان، در خانه‌های خود بمانند.
باید از کاربرد تخت برنزه شدن یا لامپ‌های فرا بنفش اجتناب نمود.
امکان دارد معاینه منظمی که شخص از پوست خود به عمل می‌آورد به پیدا کردن مراحل اولیه سرطان پوست کمک کند. این معاینات باید در جلوی آیینه‌ای تمام قد در اتاقی کاملا روشن انجام شود. اگر کسی باشد که پوست سر و پشت شخصی را وارسی کند که پوست خود را معاینه می‌کند، این امر به پیدا کردن سرطان کمک خواهد کرد.
در مورد ملانوم، تغییر در اندازه، شکل، یا رنگ خال گوشتی که از قبل وجود داشته است در اغلب موارد اولین نشانه وجود این بیماری است. همچنین امکان دارد این خال قدیمی به‌صورت خالی جدید یا خالی با ظاهر غیرطبیعی به‌نظر آید. اکثر خال‌ها (مول‌ها) غیرسرطانی هستند، اما اگر شخص متوجه خالی شود که تغییر می‌کند، باید به متخصص پوست مراجعه نماید. ممکن است قانون "ABCDE" به افراد کمک کند نشانه‌های هشداردهنده را به یاد داشته باشند:
Asymmetry (عدم تقارن): شکل یک نیمه از خال با شکل نیمه دیگر تقارن ندارد.
Border (مرز): لبه‌ها ناصاف، شکاف‌دار، یا محو هستند.
Color (رنگ): در اغلب موارد رنگ خال یکدست و ته رنگ‌های سیاه، قهوه‌ای، و قهوه‌ای روشن (برنزه) دارد. ممکن است نواحی دارای رنگ سفید، خاکستری، قرمز، یا آبی هم دیده شود.
Diameter (قطر): قطر خال معمولاً از 6 میلی‌متر (اندازه پاک‌کن روی مداد) بیش‌تر بوده یا خال بزرگتر شده است.
Evolving (تغییر شکل): اندازه، شکل، رنگ، و ظاهر خال در حال تغییر بوده، یا خال در ناحیه‌ای از پوست در حال رشد است که قبلاً نرمال بود. همچنین، اگر در خالی که از قبل موجود بوده است ملانوم تشکیل شود، امکان دارد بافت خال تغییر نماید و سفت، زبر و ناهموار، یا پوسته پوسته‌ای بشود. ملانوم معمولاً باعث ایجاد درد نمی‌شود، گرچه امکان دارد شخص با لمس نمودن پوست خود تغییری را در آن حس کند، و ممکن است پوست خارش کند، ترشح داشته باشد ، یا دچار خونریزی شود.
در ضمن، افرادی که با بالا بودن خطر سرطان پوست مواجه هستند باید سالی یک‌بار برای معاینه پوست خود به پزشک متخصص پوست مراجعه نمایند. اکثر موارد سرطان‌های پوست را می‌توان با موفقیت درمان نمود، به شرط آنکه سرطان در مراحل اولیه خود ردیابی شود.